/COLUMNARCHIEF

  • DROMEN   Soms krijg je van die verzoeken waar je geen nee tegen kúnt of wilt zeggen, ook al ben je nog zo druk. Zo kon ik eind vorig jaar geen nee zeggen tegen een verzoek van het Ronald McDonald Kinderfonds of ik als BN’er een verhaaltje wilde schrijven voor Het grote familie voorleesboek ‘even samen wegdromen’. De opbrengsten van dat boek komen ten bate van het Ronald Mc Donald Kinderfonds.   Dat fonds beheert onder meer de Ronald Mc Donald huizen, waar ouders kunnen verblijven, van wie kinderen langdurig in een ziekenhuis liggen. Die huizen staan dicht bij ziekenhuizen. Daardoor kunnen de ouders vaker op bezoek bij hun kind en –net als thuis- nog een verhaaltje voorlezen voor het slapen gaan.   Deze kinderen moesten wel van huis om beter te worden en ze moeten een ongelof...

  • SPORT EN POLITIEK: SLA DE HANDEN INEEN!   Bij het schrijven van deze column kijk ik naar de TV waar de demonstratie bezig is na de terroristische aanslagen in Parijs. Meer dan een miljoen mensen zijn op de been om aandacht te vragen voor onze vrijheid van meningsuiting. Het is indrukwekkend te zien hoe iedereen een signaal wil geven. De gruwelijke daden verricht door radicalen zorgen voor spanningen in onze samenleving, maar de saamhorigheid is indrukwekkend: dit willen wij niet meer meemaken!   Een paar uur later zie ik Sven Kramer zijn zevende Europese titel allround schaatsen binnenhalen. Zijn gezicht is bedrukt en hij lijkt niet op een sportman die opnieuw een prestatie van formaat heeft geleverd. Na een vraag van de verslaggever hierover antwoordt hij dat hij het niet gepast...

  • SCHOOLREIZEN   In de jaren 30 van de vorige eeuw kwam het fenomeen schoolreis voor het eerst in het onderwijs naar voren. In die tijd beperkte men zich tot een uitje op de fiets naar het naastgelegen dorp of stad . Het doel van zo’n schoolreisje was om de groep meer met elkaar te verbinden en er een hechte eenheid van te maken. Daarnaast was het ook de bedoeling om de groep kennis te laten maken met een stuk cultuur van de betreffende streek of regio. Of dat laatste lukte is nooit gemeten maar het zal allicht wel effect gehad hebben op de individuele leerling.   In de loop van de jaren zijn de schoolreizen veranderd in luxe prestige bestemmingen. Men draait de hand er niet meer voor om naar verre exotische bestemmingen te reizen en een plaatselijke school tot project te bombarder...

  • EEN DROOM   Leeftijd: 14 jaar. Locatie: m’n middelbare school. Event: Open podium. Het stuk was Chopin opus 34 nr 1. Vol ‘gefakete’ zelfvertrouwen liep ik het podium op. Weken had ik op het stuk gestudeerd en was de enige in de categorie ‘Instrumentaal’ die piano ging spelen. Ik had een blauw truitje aan met gehaakte bloemen erop. Je vraagt je af waarom ik je dat vertel? Wel, met traumatische herinneringen zijn meisjes denk ik degene die gekke details als deze zullen onthouden.   Ik begon, naar eigen mening natuurlijk, prachtig. Maar van de 45ste naar de 46ste maat ging het mis. Mijn pink schoot van de fis naar de g. Zeg maar van een zwarte noot naar een witte. Ik viel uit m’n wolk waar ik op dat moment op zweefde en hoorde ineens de helft van de zaal klet...

  • DROMEN ZIJN GEEN BEDROG   Als klein jongetje lag ik in mijn bed naar de radio te luisteren. De schimmige stemmen en af en toe krakende geluiden die uit mijn transistor kwamen waren als een spookhuis. Je wist niet wat er ging komen en je maakte je eigen beelden bij de stemmen. Alsof je een boek leest. Als ik toch ooit eens dat zou mogen doen, ging er door het hoofd van de toen 12 jarige radioreporter in de dop. Voetbal en honkbal waren de sporten waar ik zelf heel aktief in was en waar ik zelfs tegen de top aan zat. Maar ertegenaan zitten is wat anders dan er zijn. En toen mijn droom van topsporter een droom bleef ging ik op jacht naar mijn volgende droom.   Het wonder geschiedde, ik ging in mijn vrije tijd voor het mooiste sportprogramma van Nederland “langs de lijn “ werken. Een...

  • DE VERENIGING STAAT CENTRAAL   Voor mij was en is er maar één sport: voetbal. Ik was al vanaf jongs af aan gek op het spelletje. Afkomstig uit het dorp Den Ham in de provincie Overijssel was het vanzelfsprekend dat ik lid werd van de plaatselijke blauwwitte trots V.V. Den Ham. Ik begon in de E-pupillen. Omdat ik linksbenig, redelijk klein van stuk en rap was, werd ik al gauw linksbuiten neergezet. V.V. Den Ham was een echte vereniging. Met een aantal jongens vormden we een hecht team en zaten we veelal de hele zaterdag op de club. Eerst zelf een wedstrijd voetballen, daarna bij de hogere teams de wedstrijden bekijken en na de wedstrijd van het eerste elftal snel nog even het veld op om een balletje te trappen. Een onvergetelijke tijd. Zoals het befaamde nummer van Acda & De Munni...

  • MAAK JE DROMEN WAAR   Jarenlang speelde ik mee in de staatsloterij. Elke maand weer droomde ik over de jackpot en wat ik daar allemaal mee zou kunnen doen. Zelden won ik meer dan 7,50. Dit jaar heb ik besloten te stoppen met de staatsloterij. Dromen is mooi, maar in plaats van afwachten of mijn droom ooit uitkomt, maak ik liever mijn dromen waar.   Zo droomde ik ooit van de Olympische titel; het hoogst haalbare in mijn sport (roeien). Tijdens mijn tweede Olympische Spelen in Athene ( 2004) waren mijn roeimaatje en ik er dicht bij. We wonnen brons. Het was een geweldige race en we lieten geen steken vallen; de andere twee ploegen waren nog net een maatje te groot. Ik was ontzettend blij, maar toen op het podium het Roemeense volkslied voor de winnaars werd gespeeld, dacht ik toch ...

  • TSJA, ?WAAROM EIGENLIJK   Juist in deze tijden moeten we ons onderscheiden. En als eerste beginnen we dan te zoeken naar slimme oplossingen. We doen een beroep op ons IQ, onze intelligentie om te zoeken naar de unieke aanpak. Al gauw merken we dat het meeste al uitgevonden is, waarna onze zoektocht doorgaat in de richting van ‘een goed gevoel’. We gaan aan de slag met het EQ van ons en de mensen om ons heen. Onze emotionele intelligentie.   Dan komen we in de buurt van klantgerichtheid, doelgroep marketing, beleving, loyaliteit of de menselijke maat. Intussen weten we dat daarvan de grenzen in zicht zijn. Nog beter presteren dan goed, het valt niet mee. Je klant kennen, weten wat hem of haar beweegt, het is een wetenschap geworden.   Daarom voeg ik aan uw IQ en EQ graag één ...

  • ANDRE AGASSI, PLEZIER HEBBEN EN PROJECT TENNISKIDS   Met enige verbazing las ik enige tijd geleden in zijn biografie dat Andre Agassi tennis niet leuk vond. Sterker nog, hij haatte het, mede door de Spartaanse opvoeding van zijn vader. Agassi, één van ’s werelds beste en meest populaire tennissers aller tijden. Iemand die als één van de weinigen alle vier de verschillende Grand Slams wist te winnen tijdens zijn carrière, in zijn eentje veel kleur aan de sport gaf (letterlijk en figuurlijk) en duizenden mensen inspireerde om ook een racket op te pakken.   Hoe kun je jarenlang iets zó goed doen wat je diep van binnen helemaal niet leuk vindt? Ik vond het maar moeilijk om te geloven. Gelukkig las ik enige tijd later ook een ander citaat van Agassi. Het ging over hoe tennissen op de ...

  • NAAR EEN VEILIGER SPORTKLIMAAT: STIMULERING VAN GEWENST GEDRAG EN AANPAK VAN ONGEWENST GEDRAG IN DE SPORT   Sport is leuk om te doen en levert prachtige momenten op. Maar de mooie emoties die bij sport horen, kunnen ook omslaan in onsportief of ongewenst gedrag. Iedereen kent de voorbeelden wel: de sporter die te agressief speelt, de scheidsrechter die belaagd wordt, ouders die te fanatiek reageren en de bestuurder die niet durft in te grijpen. Met enige regelmaat lees ik in de media over dergelijke excessen.   De sportbonden en NOC*NSF vinden dat iedereen een leven lang moet kunnen genieten van sport. Daarom gaan we samen met verenigingen ervoor zorgen dat ieder individu zich veilig en prettig voelt in de sport en zichzelf kan zijn. Op 21 november 2011 was ik aanwezig bij de off...

  • SPORTIEF BESTUREN   “Scheidsrechters haken af door spelverruwing”; “Ouders geven vaak zelf het verkeerde voorbeeld”; “Het meest schokkende vind ik hoe ouders naar scheidsrechters reageren”.   Maar ook, “het is maar een kleine groep” en “met een goed gesprek kom je er wel uit”.   Een aantal quotes uit de media in het kader van gedrag op en rond de sportvelden. Sportiviteit en respect in de sport is een actueel onderwerp. Sportbonden en politiek proberen de negatieve trend te keren en de mindset te beïnvloeden. In april 2011 heeft minister Schippers van het ministerie van VWS haar plan ‘Naar een Veiliger sportklimaat’ ingediend. Het plan bevat een aantal onderdelen om met name in de repressieve sfeer het geweld en de excessen op en rond het veld aan te pakken. Gelukkig besteed...

  • MAATSCHAPPELIJKE VERANTWOORDE SPORTERS   De afgelopen twintig jaar heeft de voetbal sport zich in meerdere opzichten spectaculair en razend snel ontwikkeld. Het is van de marge verschoven naar het centrum van de samenleving en heeft zich ontwikkeld tot een breed geaccepteerd verschijnsel. Buiten het feit dat de betekenis van voetbal door uitgaven aan de voetballerij door consumenten, overheden en bedrijfsleven als bedrijfstak is toegenomen dienen wij ervoor te waken dat voetbal niet alleen als commercieel amusement vorm wordt gezien. Natuurlijk kunnen wij trots zijn op de spectaculaire stijging van zendtijd tv en radio met hoge waarderingscijfers en kijkdichtheid, volle stadions en een toename van goed opgeleide profvoetballers en de professionalisering van onze stadions.   Wij k...

  • NORMEN EN WAARDEN   Soms vraag ik mij af of het aan mij ligt of aan de maatschappij die steeds meer verhardt en niveau- loos wordt. Zijn we gek geworden.   Ik ben opgegroeid in een tijd waarin politie, scheidrechters en leraren op school gerespecteerd werden. Uiteraard zochten we toen ook de grenzen van het toelaatbare op maar er was geen ruimte voor oeverloze discussies. Was het beter toen? Moeilijk te zeggen, maar het was wel duidelijker.   Steeds vaker hoor ik mensen om mij heen zeggen dat wij weer terug moeten naar een maatschappij waarin normen en waarden normaal zijn, maar dat gaat niet van de ene op de andere dag. Als je een willekeurige krant op een willekeurige dag openslaat, staan er berichten in die je als je mee doet aan de normvervaging niet eens meer opvallen. ...

  • SPELREGELS   Ik weet niet hoe ze het hebben uitgevogeld, maar op 31 oktober ging er ergens een lampje branden en waren er volgens de tellers 7 miljard mensen op de wereld. Toen ik veertig jaar geleden werd geboren was dat nog niet eens de helft. Geloof maar dat het op sommige plekken op onze aardbol echt dringen geblazen is. De wereld wordt geteisterd door bloedige conflicten, maar als je er goed over nadenkt, is het een wonder dat men elkaar niet op veel grotere schaal de hersens inslaat. De mens slaagt er vanaf de oertijd in om – al zij het met enige moeite -samen te leven. Of je nu naar een indianenstam in de Amazone kijkt of op de beursvloer van Wall Street, er geldt een algemeen aanvaarde code over hoe men met elkaar omgaat. In de sport noemen we dat spelregels.   Zonder spe...

  • OVERSPEL   Heb je ooit een voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal of van een eredivisieclub gezien waarbij de bal niet werd overgespeeld aan een medespeler waarbij je het stiekem het gevoel zou kunnen hebben dat de speler dat niet deed omdat zijn medespeler een andere huidskleur heeft of van een andere komaf is? Wesley Sneijder die de bal niet passt op Elia?? Nou, ik niet. Ik zie natuurlijk wel af en toe een domme pass, of een egoïst. Had die bal dan afgespeeld, dan stond de medespeler vrij voor het goal… Ook herken ik wel eens zo’n moment dat een speler denkt: ‘ als ik die bal aan hem geef dan wordt het niets, ik kan hem beter niet afspelen. Ik zoek een andere oplossing’.   Ik kom uit de hockeysport, heb inmiddels al even geleden ( in de jaren 80 ) in het Nederlands vrouwen ...

  • Minstens drie keer per week fiets ik in Den Haag vanuit Marlot — soms schertsend “de kan niet op omgeving” genoemd — naar ons kantoor in Moerwijk: één van de krachtwijken uit het Vogelaarprogramma.   Die fietstocht door de verschillende werelden blijft inspireren, fascineren, maar bovenal ook attenderen. Wijzen op en bewust worden van de noodzaak bruggen te bouwen, mensen met elkaar in contact te brengen en letterlijk de werelden te verbinden.   Het is daarom dat ik het initiatief van Serdar zo van harte ondersteun en helemaal omdat het over sport, passie en potentie gaat.   Sport omdat ik als ex tophockeyer heilig geloof in de kracht van sport en de sportclub als buurthuis van de toekomst en daarom met “de Sportbank” ben begonnen.   Passie omdat mensen zoals Serdar gep...

  • Voor een voetbalcommentator zijn een goede stem en liefde voor voetbal essentieel. Maar net zo belangrijk is voldoende kennis over voetbal te hebben. Weten waar je het over hebt is de basis van alles. En “kennis” is in mijn ogen ook belangrijk in alle zaken waar Sport-Connecting-Us voor staat.   Als je je dromen waar wilt maken heb je allereerst kennis nodig. Dromen waarmaken begint namelijk met precies weten wat je dromen zijn. En vervolgens weten wat je zelf kan. Niet voor niets is één van de pijlers in het programma van Serdar “Activeren”: weten waar je kracht ligt. Pas als je weet wat je kan (en misschien wel nog belangrijker: wat je niet kan) kan je gaan beginnen om je dromen en ambities na te streven.   Ik heb er altijd van gedroomd om werkzaam te zijn in de voetballerij, i...

  • DROMEN EN ZELFONTPLOOIING   “Juf, ik wil profscheidsrechter worden”, zegt Muhammet als hij bij mij op gesprek komt. “Ik hoorde dat Serdar Gözübüyük bij ons op school komt. Ik wil er graag bij zijn want hij is mijn idool. Mag dat?” Zeker, dat mag, graag zelfs.   Muhammet is zestien jaar, heeft twee scheidsrechtersdiploma’s op zak die hij bij ons tijdens de verlengende schooldag heeft gehaald. Hij fluit wekelijks wedstrijden van junioren. Ik ben als directeur echt onder de indruk en trots op deze leerling. Veel leerlingen hebben nog aardig wat moeite met het verwezenlijken van hun dromen. Dromen vervagen bij leerlingen door allerlei, vaak denkbeeldige, ‘problemen’ en ‘bezwaren’. Om te blijven dromen en je doel vast te houden is lef nodig, doorzettingsvermoge...

  • PASSIE EN LIEFDE   Als 15-jarige jongen zat ik in het examenjaar van de mavo en ik moest gaan nadenken wat ik daarna wilde gaan studeren.   Ik wilde eigenlijk iets doen waar ik lichamelijk actief bezig zou zijn zoals sportdocent, militair of politieagent. Helaas was ik net 15 toen ik mijn mavodiploma haalde en had ik dus geen recht op een OV en/of studiefinanciering. Aangezien mijn ouders de kosten voor openbaar vervoer niet konden betalen moest ik dus een vervolgopleiding kiezen wat op fietsafstand was.   De opleidingen die ik graag wilde doen waren destijds allemaal (ver) buiten Eindhoven dus moest ik mijn plan tijdelijk wijzigen tot ik 18 zou worden. Dan kon ik met mijn OV gaan studeren waar ik wilde in het land en kon ik de opleiding volgen die ik echt wilde.   Na m...