Sport en politiek: sla de handen ineen!

Bij het schrijven van deze column kijk ik naar de TV waar de demonstratie bezig is na de terroristische aanslagen in Parijs. Meer dan een miljoen mensen zijn op de been om aandacht te vragen voor onze vrijheid van meningsuiting. Het is indrukwekkend te zien hoe iedereen een signaal wil geven. De gruwelijke daden verricht door radicalen zorgen voor spanningen in onze samenleving, maar de saamhorigheid is indrukwekkend: dit willen wij niet meer meemaken!

Een paar uur later zie ik Sven Kramer zijn zevende Europese titel allround schaatsen binnenhalen. Zijn gezicht is bedrukt en hij lijkt niet op een sportman die opnieuw een prestatie van formaat heeft geleverd. Na een vraag van de verslaggever hierover antwoordt hij dat hij het niet gepast vindt dit uitbundig te vieren na de gebeurtenissen van enkele maanden geleden (MH17) en de recente gebeurtenissen in Parijs. Een waardige reactie van een groot sportman die de actualiteit van deze dagen laat meetellen.

Tegelijkertijd roept dit ook weer discussie op over de relatie tussen sport en politiek. Er bestaat een natuurlijke neiging dit direct weer uit elkaar te halen. Nee, sport en politiek moeten gescheiden blijven. Het wel of niet meedoen aan een evenement in een land waar wij een conflict mee hebben, wordt direct neergeslagen door deze gedachte. Het helpt toch niet, dus laten we politiek en sport maar gescheiden houden.

Misschien is het tijdstip gekomen dit principe maar eens te doorbreken. Sport en politiek hebben in mijn ogen alles met elkaar te maken. Moeten we dan maar niet afreizen naar evenementen in landen waar wij mee in conflict zijn? Nee, dat is volgens mij te simpel gesteld en slechts een deel van deze discussie. Ik zou het ook van een andere kant willen bekijken. Laten we de sport veel meer gaan gebruiken in datgene wat ons dagelijks bezighoudt. De recente gebeurtenissen in Parijs hebben in onze samenleving spanningen met zich meegebracht. Het is dan ook cruciaal dat alle groeperingen daarover in gesprek gaan. Als burgemeester is dat een belangrijk onderdeel van mijn functie. Maar waarom betrekken we de sport daar niet veel meer in? Waarom laten we onze bekende sporters niet veel meer als ambassadeurs optreden? Zij kunnen een belangrijk boegbeeld vormen om de bruggen te slaan die nodig zijn om de spanningen in onze samenleving te verminderen. Ik roep dan ook iedereen op vanaf vandaag mee te beginnen. Laten we bekende sporters als ambassadeurs aanwijzen om de gesprekken te voeren met jongeren die zich daar aan kunnen spiegelen. Op die manier kunnen zij respect, verantwoordelijkheid en verdraagzaamheid aan elkaar verbinden. Daarmee krijgt vrijheid van bewegen direct een andere dimensie. Ik zou zeggen: aan de slag!!

Michel Bezuijen
Burgemeester van Rijswijk