overspel

Heb je ooit een voetbalwedstrijd van het Nederlands elftal of van een eredivisieclub gezien waarbij de bal niet werd overgespeeld aan een medespeler waarbij je het stiekem het gevoel zou kunnen hebben dat de speler dat niet deed omdat zijn medespeler een andere huidskleur heeft of van een andere komaf is? Wesley Sneijder die de bal niet passt op Elia?? Nou, ik niet. Ik zie natuurlijk wel af en toe een domme pass, of een egoïst. Had die bal dan afgespeeld, dan stond de medespeler vrij voor het goal… Ook herken ik wel eens zo’n moment dat een speler denkt: ‘ als ik die bal aan hem geef dan wordt het niets, ik kan hem beter niet afspelen. Ik zoek een andere oplossing’.

Ik kom uit de hockeysport, heb inmiddels al even geleden ( in de jaren 80 ) in het Nederlands vrouwen hockeyteam gespeeld. In de tien jaar dat ik voor Nederland uit mocht komen wilde ik maar een ding: winnen! Dat is aardig gelukt: 4 x wereldkampioen, een keer Europees kampioen en het hoogtepunt Olympisch kampioen in 1984. Hockey is een witte sport, zeker in die tijd. Het begint gelukkig een beetje te veranderen, maar bij ons waren de tegenstellingen er ook. De zuiderlingen, zeg maar beneden de rivieren, en de westerlingen. Daarbij ben je in een nationaal team, misschien meer bij vrouwen trouwens wel meer dan bij mannen, niet allemaal vriendinnen. Maar omdat je allemaal het zelfde doel hebt, ben je in het veld helemaal niet bezig met aan wie je die bal geeft. Je doet dit intuïtief omdat je weet dat je de bal speelt die je op dat moment moet spelen. Alleen als je in je ooghoeken hebt gezien dat dit misschien de minste speler is van je team, dan besluit je wellicht anders. Niet goed, maar zo gaat het soms. Uiteindelijk gaat het om het resultaat, want je wil winnen: kampioen worden, en in een teamsport is er maar een manier om dat te bereiken…met z’n allen. Daarom is teamsport, en voetbal in het bijzonder zo’n geweldig voorbeeld van de optimale integratie: het maakt niet uit hoe je heet, hoe je eruit ziet of waar je vandaan komt: Je wordt gewaardeerd op wat je kan, en je telt volwaardig mee.

Nederlandse vertegenwoordigende teams vervullen hierin een belangrijke rol. Van der Vaart, Sneijder, van der Wiel, Boulahrouz, Affelay, Elia, noem ze maar op; zij zijn helden en daarmee rolmodellen voor de vaderlandse jeugd. Ze laten zien dat het heel normaal is dat je met elkaar speelt en elkaar de bal geeft. Zij denken daar helemaal niet meer over na. Zo zou het altijd moeten zijn: op het veld maar ook op straat. Voor mij is het bijvoorbeeld ook heel normaal dat ik in ons dorp met Patrick Kluivert sta te praten, dat het helemaal niet boeit dat hij donker is. Ik zie het niet eens. En dat heeft niets te maken met dat hij een goede voetballer is geweest, het heeft te maken met het feit dat ik Patrick een leuke kerel vind. Ooit hebben we de moeite gedaan om elkaar een beetje te leren kennen, en dat kwam door sport.

Het voorbeeld van de top dient als inspiratiebron voor alle breedtesporters in ons land. Integratie wordt door sport, en zeker teamsport opeens heel natuurlijk. Daarom moet iedereen van mij iets aan sport doen. Investeren in sport levert zoveel op: Nieuwe banden en contacten, gezonde mensen en ook ooit weer nieuwe voetbalhelden: Nederlanders met verschillende achtergronden waar we met z’n allen voor kunnen juichen als de bal naar elkaar overspelen. En oh ja, geen wedstrijd zonder scheidsrechters, dus ben zuinig op hen!

Elsemieke Havenga